Kırık yansımalarım var aynalarımda.
Ben çatlamış kişiliklerin eseriyim.
Varla yokların ortasında can veren dar boğazlarım var benim.
Başlangıçtan sona giden yolda küçük bir kesiğim.
Kararsızlıkların eseriyim.
Mumla alev arsındaki kaybolan fitilim.
Kader ve bekleyişin mahkumu, kayboluşun kendisiyim.
Ne çocuğum ne de yetiştin.
Ben bedensiz ve eşsizim.
Ama karaktersizlerin dünyasında bir esirim.
Koca gökyüzü ve alçak yeryüzünün hiçliğiyim.
Ben başkalarının 'Hiç Kimsesi' kendimin 'Herkesi' yim.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
