Sen gidersen adam; gidişin şair eder beni.
Gitme be adam!
Kırarım kalemimi bir hece bile yazmam.
Mürekkebim kurusun dönüp bakmam.
Asarım kalemimden dökülen bütün sözleri.
Şiir de neymiş, adını bile anmam!
Gitme be adam!
Özlemin mecnun eder beni.
Yakarım bütün kağıttan gemileri;
Sessiz gemin olmam!
Fersah fersah seni dolaşıp, adım başı sana rastlamam.
Deniz fenerine göz kırpıp, karaya sevdalı hiç yaşamam!
Gitme be adam!
Silerim tek nefeste o çok sevdiğim geceleri.
Sensiz tek bir güne bile uyanmam!
Laciverte de aşık olmam!
Kahverengini bellerim bütün renkleri.
Gitme be adam!
Yemin olsun çiçek gibi kokmam!
Manolyam deyipte sevme diye beni.
Yağmura özenip lodoslara da sarılmam.
Diyar diyar dolaşıp nefesin olmak içinse hiç uğraşmam!
Gitme be adam!
Bugünde gitme.
Bir gün, bir gün daha kal bende.
Bırakma beni sensiz yine.
Gitme be adam!
Gidişin şair eder beni.
Şiirinin ne yokluğu, ne de özlemi.
Gidişi öldürür şairini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
