Kımıldama çocuk!
Öylece yat, kımıldarsan dört bi yanından acılar batar, kanar yine kapanmayan yaralar.
Kapama gözlerini çocuk!
Sen öylece tavana bak.
Her bir çatlağı tek tek say.
Hiç değilse sen say be çocuk,
Sonrada sendeki unutulmuş kırıkları yoksay.
Ağlama sakın çocuk!
Yanaklarını yakar sonra anılar, yanağından sızıp yastığına saklanırlar.
Kimsesiz gecelerinde aklına sızıp seni korkuturlar.
Sen öylece yat çocuk,
Gecenin karanlığında arada bir iki de nefes al.
Ruhun ölürken onlar uyuyor sansınlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
