Sözlerden mi yoksa sözlülerden mi kaçar insan?
Yine cevabı kaybolmuş sorular.
Neyse umursamazım bu aralar,
Önemsiz geldi sorular ve cevaplar.
Hatalar!
Hatalar ve keşkeler yapışmış yine birbirine.
Gezer dururlar yeryüzünde ve gökyüzünde.
Ayırmak kimin haddine!
İyiler kötü, kimsesizler kimse'li şimdi.
Belki de güneş doğar bugünde.
Fısıltılar ve çığlıklar var yeryüzünde.
Duyana ve kulaklarını tıkayana.
Saat yine 5'i geçmiş, 6'ya hasretlik çekmiş be çocuk.
Gözkapaklarım örselenmiş hayata bitap düşmüş.
Uyumalı ve hiç uyanmamalı bugün de.
Nede olsa umursamaz oldum hayatı bu aralar bende.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
