Şimdi öpsem seni,
Kaç kadının tadı gelir dudaklarıma?
Sayısız renk teneffüs etmişken nefesine
Bilmediğim saatler
Tanımadığım şehirlerde...
Söyle adam!
Kaç kadın dokunmuştur sana?
Yetmeyen matematiğimden dem vurup
Toplayamam ben seni
Başka kadınların gülüşlerinden
Başka kadınların bakışlarından...
Hem ben...
Senin yanına benden başkasını yakıştıramam ki şimdi.
Cahilliğime ver istersen
Çıkarmak ne bilmeyen yüreğime.
Öğrenemedim ben bir türlü, kalmak yerine gitmeleri...
Şimdi,
Tutup da baksam gözlerinin karasına,
Kaç tuzlu geceye ev sahipliği yapmış
Gözlerin yağmuru süzülür yanaklarımdan?
Sağanağa tutulmuş,
Üşümüş yüreğimden...
Kaç geceyi çıkarıp da eklesem sana?
Şafaktan yorganlara sarıp
Yıldızlar yaksam gönlümün ayazında
Yeter mi?
Sıcak bulduğun yüreklerin, avutan kollarından seni
Koparıp almaya...
Başımı dayamış göğsüne, seyrederken öylece seni
Omzunu süsleyen kaç farklı saça değer ellerim?
Söyle bana
Kırık düşleri takılmışken aralarına
Küt saçlarım yer bulur mu tenhalarında?
Hadi anlat bana,
Avuçlarında, kaç farklı ten dokunur bana?
Yüreğinden kalkan sefersiz sevda trenlerinin
Kaç tanesinde unutulmuş
Anı valizi bulurum?
Ben
Yaşanmışlığın kıyısında oturmuş
Kısa metrajlı, uzun aşklı filmler yaparken
Alacakaranlığa saklanmış ucu kırık yıldızlarımla
Renkli bilyelerimi saklarken çocuk avuçlarımda
Sen gitmişken,
Ben bitmişken tren vagonlarında...
أنت تقرأ
Kara Kalem
الشعرİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
