Gidersen...
Seninde ellerin ceplerine saklanır.
Harcanmamış bahanelere dolanıp durur parmakların.
Sen gitmek isterken,
Astar deliklerinden kaçıp şehrin dört bir yanına saçılır, kalmak için nedenlerin.
Kör kurşun misali...
Vurur düşünmeden, terk edişin sol yanıma.
Sonra,
Gidişi intihara meyilli kadın derler bana.
Gidersen...
Boynuna sarılır yalnızlığın.
Kaldırdığın yakalarından sızıp tenini keser, başı buyruk poyrazlarım.
Koca romanlar sığarken koynuna, tek kelimelik cevaplar yanar dilinin ucunda.
Boğazımda düğümlenir sevda sözlerim
Sonra,
Umutları kursağında kalan kadın derler bana.
Gidersen...
Sokak sokak, cadde cadde terk-i diyar eyler adımların.
Kaçarken,
Yarım kalmış sevdalara takılır ayağın.
Tökezler de,
Yanlış aşklara düşer aceleci duyguların.
Olmadık bedenlere, bilmedik kalplere misafir olur adın.
Koşup saklanır utangaç gecelerim, yaş almış anıların koynuna.
Sonra,
Dipsiz kadın derler bana.
Gidersen...
Islanır hüzün yağmurlarında saçların.
Deniz kıyılarım kızar toprağa.
Çatı katından düşerken yaşlarım,
Sırtına saplanır hıçkırıklarım.
Sonra,
Gözleri buğulu bakan kadın derler bana.
Gidersen...
Olmadığım şehirlerde, bilmediğim şiirlerde.
Aklına düşer dudaklarım.
Buruk gülüşlerim makyaj olurken bana.
Özlersin...
Sonra sen,
Gülüşü hüzün kokulu kadın dersin bana.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
