Benim ellerim mürekkep lekeleriyle bereli.
Ne siyah ne de beyaz,
Ne o kadar karanlığa boğulmuş ne de aydınlıkla kavrulmuş.
Gri!
O bile anlatmakta yetersiz bu bedeni.
Benim mürekkebimin rengi lacivert!
Sonsuzluk, kararsızlık gibi.
Okyanusun en dibinde kaybolmak gibi.
Hayatın zamansızlığı, kaderin telaşı gibi.
Kopkoyu ruhumu kaplayan belirsizlik gibi.
Benim rengim lacivert!
Benim parmaklarım lacivert bereli.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
