Kim demiş sadece siyahım diye!
Benimde renklerim var elbet içimde.
Mesela toz pembenin tozları var bende,
Gidenlerin ayak izlerini taşıyan.
Kırık beyazın kırıklıkları dolu içimde,
Ruhumun çatlaklarını yamayan.
Yosun yeşilinin yosunları var birde,
Karanlık odalarımın küflü duvarlarını saran.
Yanık turuncunun yanık izleri var saklanan,
Kömürleşmiş duygu uçlarımı kaplayan.
Soluk sarının soluğu dolu ciğerlerimde,
Nefesimi ara ara kesip, hıçkırıklara boğan.
Camgöbeğinin camları var ellerimde,
Yaşama isteğimin ince bileklerini kanatan.
Birde siyah var işte...
Hepsini yutup, içimi katran karasına bulayan.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
