Buğulu bu gece şehir
Hafif sisli ve titrek...
Sokak aralarında öksüz kalmış hoşçakallardan
Kırpma hıçkırıklı bir nida
Salınır arnavut dudaklarından,
Köprü altında dövüşen kızıl alevlerin, günahkar dansına...
Koynunda koca bir deniz
Kana kana akan bir hüzün deryası yanaklarında
Ekim havasından olsa gerek
Kırık sokak lambası karası gözlerinde
Saklambaç oynayan yalnız bir güve
Tırabzanlarda sevişen parmak izlerinden kalma
Utanmaz bir yağmurda sokulur karanlığına...
Çıkmaz adımlardan, gebe kalmış bir bekleyiş
Uyutur, unutulmuş sözlerin verildiği kucağında
Bir elim sende oyunu bu gece şehir
Kaçan kaçana...
Mağrur başı, hafif sisli ve titrek
Yakalamaya çalışırken takılır feryadına
Nakaratından, başı sonu asla hatırlanmayan bir ezgi
Tutuşur, insan harmanı bir sigara
Avuçlarında siper alınmış bir yangının
Oyun oynayan neşeli kahkahasında
Kül rengi bir yağmur öpüşürken toprakla
Ciğerlerinde koşar adım bir buğu
Genzinde set set dizilmiş şiirler
Bedeninde tepinen kaçak elvedaların eseri
Gırtlağından dökülen bu gidişler
Bir elim sende oyunu bu gece şehir
Kaçan kaçana...
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
