Saat 4:37
Ben sesine hasret, hayaline sarılmışım.
Yokluğun üşütüyor be adam!
Hayalin ısıtsa da özlemin iliklerime işlemiş.
Zangır zangır titrerken, buz kesiyor bedenim.
Yorgan döşek ne bulduysam kucaklar olmuşum,
Yokluğunun boşluğu dolmaz ya hani,
Olsun.
Ben hayallerimde bile seni ısıtır olmuşum.
Saat 4:42
Kelimeler gecikti yine.
Akrep yelkovanla savaşta, saniyeler desen hani;
Onlar çoktan firarda...
Ne yapsam, ne yazsam yoksun!
Üşüyen parmak uçlarıma eşlik eden kangren kalbim tekler, durur.
Kesilen nefesime inat yolunu gözler gözlerim.
Neredesin be nefesim?
Değmeyeli çok oldu, parmak uçların dudaklarıma.
Saat 4:54
Uzuyor gece en siyahından bugünde.
Mürekkebi kurumuş mektupların her biri önümde.
Sayfa sayfa, satır satır zikretmiş kelimeler seni.
Arada bir iki de küfretmiş.
Affet be sevgili!
Özleminden hep bu sitem, birde arada bir sensizlikte içtiğinden.
Kafası güzel kelimelerimin, kalemi tutan sarhoş!
Hemde en ayyaşından.
Kadeh kadeh hasret içer, buram buram özlem çeker yokluğunda.
Saat 4:58
Yoksun be sevgili.
Yine yoksun!
Dakika dakika, saat saat, gün gün...
Seni severken, sen yoksun.
Saat 4:59
Uyumak gerek,
Güneş doğmadan geceye selam edip mumu söndürmek,
Kelimeleri bir nebzede olsa dinlendirmek.
Saat 5.00
Eh bu gidişle 6 ya ne hacet.
Bu gecede selam ettim,
Bir iki de kelam ettim seninle, sensizliğinle.
Bu gece de yoksun,
Ama olsun.
Öptüm, gökyüzü gibi bakan kahve gözlerinden ben yinede.
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
