Herşey steril ve stabil.
Kopan parçaların kesikleri bile ter temiz.
Dikiş izlerimiz kusursuz olmalı.
Her kağıt tam ortadan katlanmalı,
Ve her hayat kıyılarından yanmalı.
Ellerinde parçalanan kağıt parçaları.
Kesmiş ince ve uzun parmaklarını.
Her taraf mürekkep lekesi!
Uyumsuzluğa gebe kalmış kadının bedeni,
Ve boynunda düğümüyle gömülmüş adamın fikirleri.
Yabancı kalmış çocuk bu steril ve stabil hayata.
Onun kağıtları hep yamuk katlanmış,
Yanık izlerinin kafası bile serseri.
Bir eli karnında, bir eli boynunda gezmemiş misal.
Sallamış bacaklarını, açmış kollarını.
Yaşamış çocuk ölen bedenlere inat.
Hayat değilde, hayalmiş onun adı.
Özgür ayak izlerinin diyarı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
