Kara Kalem

* İki Sigara Arası Şiir *

Gidişinin üzerinden kaç gün geçti bilmiyorum hiç.
Beklemekten vazgeçtim, saymaktan da...
Yalanlar söylüyorum kendime, ayna karşılarında.
Bitti diyorum, unuttun!
Mutluyum diyorum mesela beni soranlara, nasılsın sorularına;
İyiyim...

Yoksa...
Yoksa, günü gününe gidişini saydığımı bilmezlikten geliyorum.
Ayrılık denilen illetin üzerinden, iki yüz doksan iki gün geçtiğini bilmiyorum mesela.
Saymıyorum saatleri ya da biriktirmiyorum şiirleri.
Geceleri olur olmadık şarkılarda da aklıma gelmiyorsun zaten.
Sevdiğin bir kitapta kokunu bulmuyorum,
Ya da, sarhoş olduğum gecelerde anmıyorum hiç adını.
Tanımıyorum hatta...

Devam ediyorum ben biliyor musun?
Hayata...
Sen kimdin hatırlamıyorum bile.
Şehirde dolaşırken bazı mahalleleri atlamıyorum zaten,
Sırf ayak izlerin kaldırım taşlarını süsledi diye.
Misal,
Beni öptüğün limanı görmemek için gitmemezlik etmiyorum hiç deniz kenarına,
Ya da, beni sevdiğini söylediğin köprünün üzerinden geçmekten kaçınmıyorum hiç,
Hayalin canımı yakar diye.
Seni nasıl sevdiğimi hiç hatırlamıyorum bile.
Artık sabah kaçta uyandığını bilmiyorum hiç,
Ya da soğuk gecelerde, üşüyüp mavi battaniyesine sarılmıştır da demiyorum.

Geçici hafıza kaybı yaşıyorum bazı gecelerde...
Olur, olmadık yerde aklıma gelmiyorsun ki hiç,
Birden beynimden vurulmuşa dönüp özleyeyim seni.
Hem artık gece yatarken yatağa, iyi geceler de demiyorum sana.
Demiyorum işte!
Kendi kendime,
İyi ol diye de dua etmiyorum.
Ya da, kimse benim gibi seni sevmesin diye.

Özlemiyorum bile seni!
Sen düşün artık.
Öyle unutmuşum,
Öyle vazgeçmişim,
Öyle de iyiyim,
Soranlara...

Uzun sessizliklerle geçmiyor gecelerim,
Görmezden gelmelerle, sızlayan yaralarla...
Sonra hem...
Ben artık gecenin ikisinde, iki sigara arasına sıkıştırıp gözyaşımı,
Yazmıyorum seni şiir diye beyaz sayfalara.