Kara Kalem

* Koca Şehri Taşımak Gerek *

Gökyüzü bugün kopkoyu.
Geceden bir parça kara çalmış gizliden, ciğerlerini kara bulutlarla doldurmuş.
Gökyüzü kasvet diye bağırıyor be sevgili!
Kasvet ve yalnızlık...
Hiç senin gökyüzün gibi değil ki!
Bugün gökte martılar bile yalnız uçuyor.
Güneş küsmüş güne belli.
Bulutlar ne kadar sarılsa da, üşüyor en grisinden gök bugünde.

İçli içli ağlamadığına bakma!
Ağız dolusu gök gürültüsü saklıyor içinde.
Bulut bulut gözyaşı taşıyor her seferinde.
Dedim ya karamsar!
Özlemiş belli oda gündüzü, güneşi.

Koca şehri taşıyasım var bugün be sevgili!
Aynı göğü paylaşmak olmaz.
Aynı şehrin sınırlarında dolaşmak gerek. 
Adım adım sevmek, santim santim ezberlemek gerek bugünde tenini.
Elini uzatıp dokunmak, parmak uçlarından tek tek öpmek gerek.
Gözlerinde kaybolmak, kayıp gökyüzünü bulmak gerek.

Özlem kokmak gerek be sevgili!
Buram buram özlem kokmak...
Uzaklardan tozu çamuru değil de, özlemi taşımak gerek.
Sonra aynı göğe bakıp gülümsemek, güne seslenmek.
''Seviyorum!'' diye avazın çıktığı kadar bağırmak gerek.
Sevmek, deli gibi sevmek gerek.

Koca şehri taşımak gerek!
Aynı gökyüzünü paylaşmak, aynı sınırlarda dolanmak.
Aynı yağmurda ıslanmak, aynı anda gülmek.
Aynı anda sevmek gerek.