Kara Kalem

- Son Gülüş -

İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler.

Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri.

Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek.

Yazdıkları asla silinmedi.

Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk.

Mutluluk dedi, mutluluk ince iş.

En incesinden hem de.

Varlar yoktu hep o dehlizlerin kazındığı simalarda.

Ve tek bir gülüş kalmamıştı koca dünyada.