Çırpınarak değersiz gördükleri nefesini harcama.
Uğraşma boşuna!
Seni ancak gördükleri, duydukları kadar anlayacak o çok değer verdiğin insanlar.
Gördükleri, ancak kendi anladıkları kadarı olacaksın karşılarında.
Sesini işitmeyecekler, sen avazın çıktığı kadar bağırsanda.
Onlar sağır değil de, sanki sen lal olmuşsun gibi davranacaklar.
Çaresizlik damarlarında o buruk soğukluğuyla dolaşırken kaçmak için çabalasanda,
Her hareketinde biraz daha batışınla kalacaksın o dipsiz bataklığa.
Onların anladığı kadar varsın sen bu hayatta.
Onların duyduğu, onların gördüğü...
Sen onların izin verdiği kadar insansın aslında tamda şu hayatta...
YOU ARE READING
Kara Kalem
Poetryİçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdek...
